Wykładziny dywanowe produkowane są z wielu różnych włókien, zaś pod względem konstrukcyjnym dzielą się na trzy zasadnicze typy. Dywany tkane (np. typu Axminster lub Wilton), których runo wplatane jest w procesie produkcyjnym w tkaninę i dywany igłowe, których runo wszywa się w gotową tkaninę oraz wykładziny, których runo nakleja się na przygotowany spód.
Wykładziny dywanowe sprzedawane są w postaci rulonów, pasów, w dużych prostokątach lub kwadratach, lub w postaci płytek dywanowych. Wykładzina w postaci nie obrębionych dużych prostokątów to najczęściej resztki z rulonów, idealnie nadające się do małych pomieszczeń. Prostokąty z oblamowanymi brzegami mogą leżeć na środku pokoju, odsłaniając po bokach fragmenty podłogi. Płytki dywanowe są bardzo łatwe do układania i przycinania. Można je okresowo przenosić z jednego miejsca na drugie, by zapewnić równomierne zużycie, łatwiej je także przetransportować niż gotowy dywan.
W przeciwieństwie do swojego przodka, czyli linoleum, wykładzina winylowa nastręcza niewielu problemów przy układaniu. Chociaż jej układanie trwa dłużej niż układanie płytek winylowych, efekt końcowy będzie lepszy, ze względu na małą ilość złączy. Większa jest również różnorodność oferowanych w sprzedaży wzorów.
Nazwa winyl jest skrótem od polichlorku winylu (PCW), elastycznego tworzywa sztucznego, z którego produkowana jest wykładzina. Oczywiście dodaje się do niego inne związki, niemniej najlepsze wykładziny mają dużą zawartość PCW.