Rusztowania robocze

Rusztowania robocze

Przy budowie ściany szybko osiąga się wysokość roboczą, na której trudno jest sobie poradzić bez rusztowania. Gdy prace są prowadzone na wysokości głowy, trudno jest zachować orientację co do wznoszonego muru. Przy znormalizowanej wysokości kondygnacji dochodzącej do 2,80 m należy zbudować rusztowanie robocze o wysokości ok. 1,25 m. Najprostsze i powszechnie stosowane rozwiązanie polega na użyciu dwóch kozłów murarskich (kobyłek) z drewna lub metalu, ustawionych w odstępie 2-3 m, na których układa się pomost roboczy z grubych desek. Grubość rusztowania powinna wynosić co najmniej 3 cm; nie wolno używać cieńszych desek, jak np. desek do deskowania. Szerokość pomostu roboczego ma wynosić co najmniej 1 m.

Na budowach często spotyka się rusztowania pomocnicze ze stosów cegieł, kubłów do zaprawy lub beczek na wodę. We własnym interesie nie należy używać takich „rusztowań”, ponieważ są niestabilne i bardzo niebezpieczne. Zabrania się również używania tego rodzaju rusztowań pomocniczych. Rusztowania z pomostem roboczym na wysokości ponad 2 m nad ziemią powinny mieć częściowe zabezpieczenie boczne z poręczami, podłużnicą i odbojnicą dla uchronienia przed wypadkiem. Odbojnica ma zapobiegać temu, by materiał lub leżące na deskach rusztowania narzędzia nie spadły na dół i nie skaleczyły innych osób. Ze względów bezpieczeństwa nie wolno używać rusztowań przed ostatecznym montażem. Nie wolno przeciążać rusztowań. Końce desek rusztowań nie powinny wystawać, ponieważ w przeciwnym razie powstaje ryzyko potknięcia się i przewrócenia.

Rusztowanie na drewnianych kobyłkach do murowania ścian o wysokości jednej kondygnacji.

Pionowe wnęki i bruzdy – Wnęki poziome i ukośne

Pionowe wnęki i bruzdy

Zależnie od grubości ścian określa się najszersze, najgłębsze wnęki. Wymiary podano w tablicy na tej stronie. Odstęp pomiędzy wnękami i bruzdami powinien wynosić co najmniej 194 cm, a odstęp między nimi i otworami okiennymi i drzwiowymi nie powinien być mniejszy niż 38 cm. Należy zachować odstęp 25 cm w stosunku do połączeń ścian (naroży). Szerokość frezowanej wnęki nie może być większa od grubości ściany.

Pionowe bruzdy wykonane za pomocą szlifierki – przecinarki lub frezów murarskich
Grubość ściany cm Głębokość bruzdy cm
12 do 2
19,5 do 3
25 do 4
29 do 5
38 do 6

 

Pionowe wnęki i bruzdy wymurowane w ścianach nośnych lub usztywnionych

Grubość ściany cm Szerokość wnęki cm Grubość reszty ściany cm
12 do 51 minimum 12
19,5 do 51 minimum 12
25 do 63,5 minimum 17,5
29 do 76 minimum 25
38 bez ograniczeń minimum 25

Wnęki poziome i ukośne

W ścianach nośnych i usztywnionych dopuszczalne jest wykonywanie poziomych lub ukośnych wnęk i bruzd, o ile zachowane są następujące wymiary:

• grubość ściany -minimum 24 cm

• wysokość bruzdy – do 6 cm,

• głębokość bruzdy – do 3 cm,

• w przypadku pustaka ściennego dwuotworowego – do 1 cm,

• odstęp między bruzdami – minimum 50 cm.

Bruzdy poziome winny znajdować się tylko na odcinku 1/3 wysokości ściany w jej dolnej lub górnej części. W każdej ścianie wolno wyfrezować co najwyżej 2 bruzdy. W pustaku ściennym jednootworowym nie wolno wykonywać bruzd z uwagi na wytrzymałość.

Wnęki i bruzdy

Wnęki i bruzdy

W ścianach często potrzebne są wnęki i bruzdy, aby w nich ukryć przewody wodociągowe kanalizacyjne lub elektryczne. Takie wgłębienia zawsze oznaczają pewne osłabienie ściany, bo zmniejszają jej wytrzymałość. Dlatego istnieją zasady i przepisy dotyczące wykonywania wnęk i bruzd, których należy bezwarunkowo przestrzegać. W zasadzie już przy murowaniu winno się uwzględnić wnęki i bruzdy i – o ile to tylko możliwe – nie wykonywać ich potem. Zaoszczędza to nie tylko robocizny: wykonywana potem wnęka osłabia ścianę bardziej, niż wymurowana planowo. Uwaga: jeśli wnęki i bruzdy wykonuje się potem, wolno je robić tylko za pomocą frezowania lub szlifierki-przecinarki. Kując młotkiem i przecinakiem, w znacznym stopniu uszkadzamy strukturę ściany wskutek wstrząsów. Kucie jest więc, w zasadzie, zabronione. Najlepiej jest, jeśli wszystkie bruzdy są uwzględnione w projekcie budowlanym, a tym samym w obliczeniach wytrzymałościowych. Jeśli to możliwe należy uwzględnić dalej wymienione zasady.

Technika połączenia ścian

Technika połączenia ścian

W zasadzie korzystnie jest, kiedy wszystkie ściany, które się łączą ze sobą, są budowane jednocześnie. Dzięki temu można starannie zazębić ze sobą naroża lub ściany, które stykają się nawzajem. Zazębienie jest potrzebne do stworzenia dobrego połączenia ścian, a wzajemne podpieranie się zwiększa ich wytrzymałość. Niestety, nie zawsze można równomiernie wznosić mury. Można wprawdzie dobudować jedną ścianę potem, ale w takim wypadku należy wykonać staranne połączenie ścian. Najprostszym rozwiązaniem jest strzępie (zazębienie) schodkowe. Ścianę, która ma być dobudowana, muruje się na tyle, na ile jest to konieczne do wykonania połączenia. Potem będzie można zakończyć budowę ściany. Strzępie schodkowe wymaga dużo miejsca. Pozostawia się przy tym puste miejsca, w które potem wmurowuje się cegły ściany, która ma być dobudowana. Uwaga: w czasie budowy wytrzymałość stojącej już ściany może się zmniejszyć. Dlatego należy zazębiać tylko wtedy, gdy ściana będzie równocześnie podpierana dwoma przeciwległymi do siebie ścianami. Przy strzępiach zazębionych wytrzymałość nie zmniejsza się, ponieważ istnieje już wystarczająca część ściany, którą należy dobudować. Takie strzępia nie wymagają więcej miejsca.