Rodzaje konstrukcji runa

Rodzaje konstrukcji runa

Istnieją trzy sposoby łączenia runa z podłożem: splatanie, naszywanie i przyklejanie. Dywany tkane, igłowe i klejone są produkowane z różnych włókien o najrozmaitszych barwach, sprzedawane są w rulonach różnej szerokości o zróżnicowanej długości włosia. Oglądając próbki wykładziny dywanowej, zegnij je włosiem na zewnątrz i zobacz, w jaki sposób połączono runo z podłożem. Pociągnij kilka włókien by sprawdzić, czy mocno się trzymają podłoża. Jeśli runo wydaje ci się nierówne, a splot mało wytrzymały, dywan będzie prawdopodobnie nietrwały.

Dywany tkane
Wszystkie dywany tkane produkowane są metodą Axminster lub Wilton.
Nie są to nazwy firmowe, lecz określenia dwóch różnych technik tkackich.
W dywanach typu Axminster każdy rządek osnowy jest wplatany oddzielnie tak, że krosno zakotwicza włókna
ułożone w kształt litery U w podłożu dla każdego rządku z osobna. Krosna typu Wilton nieprzerwanie i bardzo ściśle przeplatają osnowę z wątkiem.
Podłoże dywanów typu Wilton jest najczęściej bardziej płaskie i ścisłe niż podłoże wykładzin typu Axminster.

Dywan igłowy
Włókno – dla splotu boucle i do strzyżenia -jest wszywane w pierwotną warstwę podłoża. Warstwa ta zostaje później wzmocniona warstwą lateksu, która przytrzymuje włókna, a następnie całość podkleja się jeszcze jedną warstwą podłoża, dla wzmocnienia i ułatwienia naklejania.

Dywan klejony
Jest to nowsza metoda produkcyjna, polegająca na przyklejaniu runa do tkanego podłoża.
Dywany tego typu nie strzępią się po przycięciu. Wykładziny tego typu są wyłącznie jednokolorowe, lecz mogą być produkowane z różnych włókien.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *